Barre tochten, rice paddies en aapjes kijken

Lieve allemaal,

Dit weekend was het eindelijk zover, UBUD! 
Door mijn grote voorliefde voor romantische films (in dit geval refereer ik naar eat pray love) had ik natuurlijk een idyllisch beeld in mijn hoofd van Bali en vooral van Ubud, dit bleek in de realiteit even anders. We hadden een mooi hotel geboekt in Ubud met een infinity pool en uitzicht op de 'jungle' en zijn na werk die kant op gegaan. Omdat we zo van onze lieve paars/roze Yamaha scooter houden en het 'maar' een uur rijden was dachten we dit 'even' te kunnen doen..

Na zo'n 1,5 uur rijden (ondertussen nog een heftig ongeluk gezien waarbij een scooter op een auto klapte) kwamen we via Monkey Forest en via een heftig pad omhoog aan bij Jalan Bisma, de weg waar ons hotel aan lag. In deze weg liggen allemaal tegels met namen van mensen, super leuk. Ons hotel lag half tussen de rijstvelden wat het dus extra leuk maakte, behalve dat er een aantal platgereden kikkers op de weg zaten en bij het hotel zelfs een aantal levende kikkers rondsprongen (voor diegene die het niet weten, ik heb een hekel aan kikkers/padden). 

Met zware pijn in onze achterwerkjes van het lange zitten (we zijn niet gestopt) kwamen we met moeite aan bij de balie. Het super lieve meisje van de balie heeft ons alles uitgelegd en toen werden we opgehaald door een andere collega en toen begon de barre tocht nummer 1. Onze kamer zat helemaal onderaan en we moesten ontzettend veel trappen af om er te komen (alles is in een soort verdiepingen/lagen opgebouwd dus in totaal heb je 6 lagen en wij zaten natuurlijk helemaal onderaan). We kwamen langs 2 prachtige infinity pools (WAUW) en kwamen toen aan in onze kamer (weer een wauw, maar die wauw werd later tranen met tuiten huilen). Helemaal blij met de luxe gooiden we de deuren open en hadden prachtig uitzicht op de rivier en allemaal bomen e.d., echt prachtig. Het werd alleen al snel donker en toen begon de ellende.. Ik heb al eerder verteld over die vliegende termieten, nou die waren er dus in grote getale. Op het balkon, in onze kamer, drama dus. Ze gaan gelukkig snel dood dus toen hebben we de bali gebeld en kwam een lief mannetje ze allemaal weghalen, gelukkig maar.

We hebben ons snel omgekleed en zijn toen op weg naar het centrum gegaan, wat toch iets verder lopen was dan gedacht. We hoorden bij een restaurant mooie live muziek dus zijn we hier naar binnen gestapt en wat een goede band was dat! Heerlijk gegeten, gedronken en genoten van de muziek. Op tijd op bed die dag want we hadden de rice paddies en monkey forest op de planning, so excited!

De volgende ochtend zijn we na een ontbijtje in het hotel en een flinke workout (die trappen 2 x op en af) op pad gegaan. Ubud is echt ontzettend toeristisch was meteen de conclusie (en ja wij zijn ook toeristen, soort van..), ik heb meer toeristen dan inlanders gezien dit weekend maar dat mocht de pret niet drukken. Eerst maar op weg naar de rice paddies! Na een 20 minuten rijden zagen we op rechts opeens een prachtig uitzicht, de rice paddies!! Alleen daarvoor had je een aantal winkeltjes en restaurantjes en we zagen nergens een soort toegang, dus wij zijn doorgereden (thanks google maps) en hebben toen een uur rondgereden door de rijstvelden en de bush bush (wij kunnen niet zo goed in één keer de plek van bestemming vinden haha). Onze rit was heerlijk en prachtig en we zijn geen enkele toerist tegengekomen (hier had ik wel even een eat pray love momentje, maar we dachten wel echt ' hoe komen we hier in vredesnaam weer uit? ' en toen opeens zaten we weer op de hoofdweg, heel bijzonder. 

Wij dus weer naar die winkeltjes en restaurantjes gereden waar we al langs waren gekomen en zijn gestopt en een oude vrouwtje zei ' Go down here '. Dus wij kijken elkaar aan en denken ' Mkay.. '. Wij een flink wat trappen af en toen vonden we eindelijk de toegangsweg! Alle andere toeristen volgend zijn we doodenge paadjes afgegaan (modder en al) en toen stonden we opeens onderaan de rice paddies, prachtig!! Wel echt super warm en super toeristisch en die tocht was nogal heftig dus we zijn niet lang gebleven maar we hebben echt even met bewondering rondgekeken.

Na de tocht terug zijn we bovenaan wat gaan eten en toen begon het super erg te regenen en te onweren (heel erg geluk gehad want de hele ochtend hebben we prachtig weer gehad) dus hebben we daar een tijdje van het uitzicht genoten. We wilden toch nog naar Monkey Forest dus zijn door die regen die kant op gegaan (compleet doorweekt, zelfs met onze mooie poncho). Aangekomen bij Monkey Forest zijn we wat rond gaan wandelen (super mooi echt maar ook eng want ik had creepy verhalen gelezen over monkeys die mensen aanvallen) en hebben we ook maar een paraplu gekocht want het regende behoorlijk. Bij een van de ingangen was een groot overdekt 'ding' en daar hebben we een tijd gezeten en toen kwamen er super veel aapjes! Romy, dapper als ze is, wilde nog graag als wens een aap op haar schouder en na wat hulp van een gids is haar wens uitgekomen. Ik zag alleen die aapjes soms bijten in de kleding van mensen, dus ik heb maar bedankt en heb mijn paraplu stevig vastgehouden mochten ze toch komen.. 

Na dit avontuur zijn we naar ons hotel teruggegaan en hebben we in de regen in de infinity pool gezwommen, wat heerlijk en wat een uitzicht! Na een warme douche zijn we weer op pad gegaan en kwamen we uit bij een super leuke bistro waar we fijn gegeten hebben. De volgende dag op tijd er weer uit want we moesten rond 12 weer uitgecheckt zijn. Stiekem vonden we een weekendje Ubud eerst wel voldoende en keken we uit om weer naar 'huis' te gaan, terug naar Jimbaran. Op de terugreis kwamen we langs Denpasar en werden we gestopt door de politie (dit gebeurt wel vaker dan willen ze je rijbewijs checken), na het checken van mijn rijbewijs konden we doorrijden maar ik werd meteen weer gestopt door een andere agent. Die begon allemaal vragen te stellen ' Where are you from, do you want boyfriend in Bali.. '. Toen dacht ik ' Ehm, what!? '. Lang verhaal kort, hij heeft z'n nummer gegeven en wil dat ik hem vandaag bel. Nee bedankt meneer de agent Wayan, haha. 

Na een lange tocht eindelijk weer 'thuis' en hebben we de hele middag super veel zon gehad en zijn we lekker verbrand in ons zwembad. Dit heerlijke weekend afgesloten op ons vertrouwde strand van Jimbaran, heerlijk. Je zou bijna zeggen dat het vakantie is in plaats van stage!

Dit was het weer even voor nu. Eat pray love is dus ergens wel te herkennen maar wel met veel fantasie (maar dat maakt mij toch niet uit hoor, still love it). 

Veel liefs!